Minuten lijken wel uren te duren. En dan zit je alleen nog maar in de wachtkamer. Je blijft op de klok kijken en dan zijn er net 30 seconden voorbij. Het duurt gewoon veel te lang. Eindelijk ze roepen je naam om. Je staat op en bent er klaar voor. 'Sorry mevrouw, we lopen uit vandaag. U zult nog even moeten wachten.' Met een diepe zucht ga je weer zitten. Wat is nou even? Wat heb ik daar nou aan. Weer wacht je maar. In totaal zijn we nu alweer 20 minuten verder. Even. Pff. Echt niet.
Ze roepen weer je naam. En je mag naar binnen. Blij? Nou... nee. Want nou moet ik in die stoel liggen. Met m'n bek vol tanden. Hopen dat ik die nog steeds heb als ik de deur weer uitloop. Maar hoe lang lig ik in die stoel? Je hoort het getik van de klok. En dan weer van de boor. 'Duurt maar even, geen zorgen!', roepen ze nog snel voordat ze beginnen. Even?! Dat zeiden jullie net ook al en toen duurde het 20 minuten!
Tandarts. Het is fijn als ze lekker op tijd zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten